Gdzieś pomiędzy jeziorami (Jeziory Małe i Łękno), wśród drzew i leśnych zarośli pochowani zostali przedostatni właściciele Pałacu w Łęknie. Dziś to miejsce odwiedzają tylko nieliczni lokalni znawcy historii, czasami zajrzy tu jakiś gracz poszukujący ukrytych "skarbów" (geocaching to gra terenowa polegająca na poszukiwaniu ukrytych skrzynek z tak zwanym logbookiem – a jedna ukryta jest nieopodal grobowca Jouannów).
Kim więc byli?
Hedwig Jouanne (zd. Kennemann) otrzymała od rodziców pałac w Łęknie jako posag do małżeństwa z Maxem. Małżeństwo mieszkało w pałacu, gospodarując racjonalnie majątkiem. Ich działalność przyczyniła się do rozwoju Zaniemyśla i okolicznych ziem. Dbali również o kościół katolicki i lokalną społeczność regularnie łożąc na ich potrzeby. Pomimo swej dobroczynności, ze względu na pochodzenie (byli Niemcami, co w okresie zaboru pruskiego nie było niczym niezwykłym), byli izolowani przez tutejszych polskich ziemian.
Po śmierci Hedwig pałac w Łęknie odziedziczyła jej córka Elisabeth Jouanne (1896-1952) . Podobnie jak rodzice angażowała się w życie lokalnej społeczności, była również patronką katolickiego kościoła parafialnego w Zaniemyślu. Elisabeth mieszkała w Łęknie aż do końca II wojny światowej.
Nazwiskiem ostatnich właścicieli nazwano w 2000 roku łąkę, znajdującą się w okolicy pałacu w Łęknie, objętą ochroną jako użytek ekologiczny. Łąkę Jouanne otacza zabytkowa aleja grabowa, strumień, staw i lasy. Jest to bardzo ważne miejsce bytowania dla wielu gatunków zwierząt.
